جوان آنلاین: در این وانفسای گم شدن آدم‌ها بین واژه‌های بیگانه و من درآوردی، ریزش تدریجی مخاطبان رسانه ملی در سال‌های اخیر، گسترش محتوای دم دستی و زود بازده فضای مجازی، تمایل افراد به حضور و تماشا در شبکه‌های اجتماعی و رنگ و لعاب فرمی محتوا‌های توخالی، شبکه دو سیما با برنامه «دو نقطه»، دل به دل نوجوانان داده تا زبان و ادبیات فارسی را با فرمی جذاب و محتوایی درخور به مخاطبان ارائه دهد.
«کم‌کم داره دارک میشه، این ماجرا میک سنس نیست! شاک شدم، مودت چیه؟ من رو میگی پوکر فیس شدم، لست اُردره، چی بزنیم؟ حق پرومکس، اسپویل نکن، نوب، چه کابل رو گرفتند اینا، گنگش بالاست، چه سوبری تو!»
خواندید؟ نفس‌تان بند آمد تا تمام شود؟ حتمی کمی گیج شدید یا لبخند روی صورت‌تان آمده وقت خواندن، اما اگر نوجوان و نسل زدی هستید و گذرتان به این نوشته خورده، احتمالاً بیشتر لذت بردید از خواندن کلمات پشت سر هم ردیف شده بالا و دلتان خواسته ببینید بعد از این کلمات قرار است چه بگوییم و چه بشنوید، جانم برای همه مخاطبان احتمالی این محتوا بگوید مدت‌هاست در کنار حافظ و سعدی و شاهنامه خوانی و راهرو‌های نمایشگاه بین‌المللی کتاب، گفت‌و‌گو‌های کلامی و نوشتاری نسل‌های جوان‌تر به سمتی رفته که کمتر نوجوان‌ها و نسل‌های قبل‌تر حرف هم را می‌فهمند و حتی خطر نیاز به لغتنامه جدید برای فهم دوطرفه برای چند سال بزرگ‌تر و کوچک‌تر بودن افراد وجود دارد.
اما چه باک که ما مردمانی از سرزمین پارسی‌گو هستیم که بلدیم تهدید‌ها را به فرصت‌ها تبدیل کنیم و کافی است کمی دل به دل علاقه‌مان به زبان شیرین فارسی بدهند تا دنیا دوباره و چند باره تماشا کند این زبان ملل مختلف، چه قابلیت‌هایی دارد.
اما از این حرف‌های شیرین که بگذریم، در این وانفسای گم شدن آدم‌ها بین واژه‌های بیگانه و من درآوردی، ریزش تدریجی مخاطبان رسانه ملی هم بحثی است که آدم نمی‌داند باید کجای دلش بگذارد و گسترش محتوای دم دستی و زود بازده فضای مجازی، تمایل افراد به حضور و تماشای در شبکه‌های اجتماعی و رنگ و لعاب فرمی به اصطلاح محتوا‌های توخالی و صد البته مدیریت جزیره‌ای رسانه ملی در سال‌های مختلف مواردی است که هر دم به آن دامن زده است.
تقارن بهار قرآن و بهار طبیعت در صفر چهار خورشیدی اتفاقات مبارکی بود که سری جدید سریالی محبوب و چند برنامه قرآنی و معنوی از ردیف الف تولیدات سیما در وقت سحر و افطار، باعث شد دوباره مخاطبان پای تلویزیون بنشینند و از تماشای آن بدون رصد کردن همزمان شبکه‌های اجتماعی لذت ببرند. در میان این برنامه‌ها برای همه نسل‌ها به ویژه نسل نوجوان هم شبکه دو سیما تدارک خوبی دیده و برنامه دو نقطه با محوریت زبان و ادبیات فارسی را از چهارم فروردین امسال روی آنتن برده است.
برنامه‌ای که به تهیه‌کنندگی مجید ظریف در ۶۴ قسمت و با همکاری مؤسسه سوره هنر حوزه هنری تولید شده است در آن رقابت ۳۲ گروه دختر نوجوان و ۳۲ گروه پسر نوجوان را با اجرای نیما کرمی می‌بینیم.
دو نقطه، با نامگذاری هوشمندانه نه تنها در عنوان اصلی برنامه که در قسمت‌های مختلف آن هم جذابیت ایجاد کرده است و ما در آن با گروهی از نوجوانان که به زبان فارسی عشق می‌ورزند و دغدغه پاس داشتن آن و درست نوشتن و خواندن فارسی را دارند آشنا می‌شویم.
فارسی بازی، حدس مَثَل‌ها؛ با ادا و اشیا و صدا، آزمون و خطای املای صحیح کلمات، بده بغلی؛ تلاش برای ساخت واژه با حروف انتخابی آن هم به صورت گروهی در قالب فرمی جذاب و البته با محتوایی در خور و حساب شده تنها بخشی از ویژگی‌های دو نقطه است که به تدریجی بیشتر و بهتر عیان می‌شود و امید است برنامه دو نقطه، سرآغازی دوباره برای آشتی افراد با زبان فارسی در بستر رسانه ملی باشد و ما در آینده شاهد خوش زبانی نوجوانان و‌کودکان‌مان باشیم که هر چه بیشتر و بهتر از زبان فارسی در مکالمات و ارتباطات شفاهی و نوشتاری‌شان استفاده می‌کنند و تلاش چند صد ساله ادبیات فارسی زبانان را برای نگه داشتن این زبان شیوا ارج می‌نهند و کسی چه می‌داند شاید نوشته طنز آمیز ابتدای شروع برنامه دو نقطه مبنی بر «دو نقطه؛ تقدیم می‌شود به همه فارسی زبانان به جز کسانی که فینگیلیش پیام می‌دهند» روزگاری محقق شود و دو نقطه و برنامه‌هایی از این دست در طول زمان باعث شود که نه در مکان و زمان برنامه که در همه مکان‌ها و زمان‌ها، همه نسل‌های فارسی زبان، حرف همدیگر را فهم کنند.
